A World Wide Web (WWW) o
Rede Informática Mundial é un sistema de distribución da información baseado en
hipertextos ou hipermedios enlazados e accesibles a través de Internet. Cun
navegador web, un usuario visualiza sitios web compostos de páxinas web que
poden conter texto, imaxes, vídeos e outros contidos multimedia, e navega a
través delas empregando hiperenlaces.
A WWW foi creada polo
físico británico Tim Berners-Lee, coa axuda do físico belga Robert Caillau,
mentres traballaban no CERN (Laboratorio Europeo de Física de Partículas) de
Xenebra (Suíza). As investigacións comezaron en 1989 e entre 1990 e 1991 aparece
o primeiro servidor web e un browser ou
navegador para interfaces de tipo de texto. Desde entón, Berners-Lee xogou un
papel activo guiando o desenvolvemento de estándares Web (como as linguaxes de
marcado coas que se crean as páxinas web), e nos derradeiros anos abogou por
unha visión dunha web semántica (o obxectivo desta é a mellora de internet a
través de informacións adicionais que describen o contido, o significado e a
relación dos datos).
 |
World Wide Web deseñado por Robert
Caillau.
|
Por
tanto, a Web é un conxunto de redes de páxinas de documentación que nos permite
traballar coa información. O funcionamento da WWW require dos seguintes
elementos:
- Protocolo
http:// ou Hypertext Transfer Protocol. Permite a
comunicación cun servidor web e o protocolo TCP é o que lle dá soporte.
- URL ou Uniform
Resource Locator (Localizador de Recursos Uniforme). A súa
estrutura é a seguinte:
http(1)://www.usc.(2)es(3)/xorna(4)/portada.htm(5)
1. Método de acceso ou protocolo.
2. Enderezo do servidor ou nome do dominio
internacional.
3. Dominio do primeiro nivel.
4. Directorio.
5. Ruta de acceso.
- Linguaxe HTML
ou HyperText Markup Language (Linguaxe de Marcado de Hipertexto). É a linguaxe
de representación dun texto por parte dos navegadores.
Exemplo de HTML.
O HTML
está composto por:
- <script>:
-
<head>: define a cabeceira do documento, que soe conter
infomración sobre o documento que non se mostra directamente ao usuario. No
head atópase:
<title> O título da páxina.
<link> Para vincular o sitio a follas de estilo ou
iconos
<style> Para colocar o estilo interno da páxina, ben
usando CSS ou outras linguaxes similares. Non é necesario colocalo se se vai
vincular a un arquivo externo usando a etiqueta <link>.
<meta> Empregado para metadatos como a autoría de
licencia.
-
<body>: é o que define o contido principal do corpo do
documento. Esta é a parte do documento html que se mostra no navegador (é
dicir, é o que se visualiza na páxina web) e dentro de esta etiqueta poden
definirse propiedades comúns a toda a páxina, como a cor de fondo e marxes.
Dentro do corpo (<body>) é posible atopar numerosas etiquetas.
A maioría
de etiquetas deben de pecharse como se abren, pero cunha <</>> ao
final, tal e como se mostra no seguinte
exemplo: <table><tr><td>Contenido de una
celda</td></tr></table>.
Os
navegadores son programas que interpretan o documento que se atopa no servidor
WWW e o traducen á pantalla do monitor. Os navegadores máis empregados son os
seguintes:
- Mosaic.
- Netscape.
- Internet
Explorer. Hoxe en día é o que empregan a maioría dos usuarios, eu
inclúome. Este navegador pertence á Microsoft e é creado no ano
1995.
- Mozilla Firefox.
- Google Chrome.
Este é o que máis emprego.
- Opera.
Para
rematar, falaremos do hipertexto.
O termo
"hipertexto" foi acuñado por Ted Nelson no 1965 e é o nome que
recibe o texto que na pantalla dun dispositivo electrónico permite conducir a
outros textos relacionados, pulsando co rato ou o teclado en zonas destacadas.
A forma máis habitual do hipertexto en informática é a de hipervínculos ou
referencias cruzadas automáticas que van cara outros documentos (lexias). Se o
usuario selecciona un hipervínculo o programa mostra o documento enlazado. O
programa empregado para ler os documentos de hipertexto chámase navegador,
o browser, e cando seguimos un enlace dicimos que estamos navegando
pola web. É unha das formas da hipermedia, enfocada para deseñar, escribir e
redactar texto nunha media. Polo tanto, e resumindo, un hipertexto é unha
estrutura narrativa na que os elementos significativos son os nodos e os enlaces,
que constitúen redes (as redes son un conxunto de páxinas interconectadas).
Os
hipertextos están baseados en catro elementos fundamentais:
1. Nodos ou lexias, que pode ser unha páxina, un
parágrafo, unha frase ou un documento completo.
2. Enlaces ou links, que son as conexións entre os
nodos.
3. Anclas ou anclaxes, que é a palabra, frase ou
imaxe sobre a que se asenta o link.
4. Redes, que é o conxunto de nodos e enlaces.
O
hipertexto ten unha serie de peculiaridades:
- É un
modelo non lineal de lectura, convertíndose nun modelo de lectura diferente.
Por exemplo, un modelo de lectura lineal son os arquivos PDF.
- É unha
forma non secuencial para acceder á información, é dicir, permítenos decidir
que percorrido facer.
- É unha
actividade dinámica, representada por un desprazamento multidireccional.
- A clave
do hipertexto son os enlaces.
-
Presenta un percorrido infinito, xa que un enlace leva a outro enlace e así
sucesivamente.
No hay comentarios:
Publicar un comentario